PPS is het gouden ei van investeerders en beleidsmakers, die van elkaars goodwill gebruik maken om enerzijds winstmarges te genereren en anderzijds politieke blazoenen op te poetsen. Door de verdeling in regionale gemeenschappen, met soms heel verschillende belangen en economische mogelijkheden, is het succes van PPS in België echter geen makkelijk te plaatsen fenomeen.

Wat doen Publiek-Private Samenwerkingen met een stad? In deze opiniebijdrage naar aanleiding van het PPS-nummer A+251 neemt Jürgen Vandewalle Rotterdam onder de loep. Hij ziet een stad die elke voeling met de sociaal-economische realiteit kwijt is.

Stevenen we af op een nieuwe wereldbrand? Terwijl een Hasseltse schooldirectie een uitstap naar Brussel schrapt uit vrees voor terroristische aanslagen, wordt er in het Midden-Oosten bitter slag geleverd om een samengaan van ‘staat’ en ‘godsdienst’. We zijn echter op meerdere vlakken wakker geworden in een ‘heerlijke nieuwe wereld’, waar de dingen alsmaar sneller lijken […]

Architectuur? Zij is de meest sacrale der kunsten. In de afbakening van de steeds chaotischere wereld vinden we orde, richting en betekenis. Lees nu als opmaat tot A+250 – themanummer over sacrale atmosferen in de architectuur – het essay van Nadia Sels, docent cultuurgeschiedenis (UA). Wat hebben architectuur en sacraliteit met elkaar te maken? Voor […]

Deze A+ verschijnt op een moment van contradicties en onduidelijkheden.In dit Venetië-nummer willen we het vooreerst hebben over een dubbele thematiek. Er is de context van Venetië als ‘(on)zichtbare stad’ die op eigenzinnige wijze de diversiteit tussen strategie en huiselijkheid, tussen overleven en tenondergaan, tussen voortdurendheid en tijdelijkheid in zich draagt. De stad van ‘andata […]

Sinds de jaren 1970 heeft de kunst – en ik parafraseer Daniel Buren – de musea verlaten om op straat terecht te komen. De ontastbaarheid en de marktwaarde van de kunst moesten daarbij – in eerste instantie – wijken voor een nadrukkelijke aandacht voor haar inzetbaarheid. Door het kunstwerk een plaats te geven in een […]

© Studio van Son | illustraties © Gérald Ledent   In hun eerste essay hebben onze columnisten voor 2014 het over relevantie. Alain Richard – architect, bureau aaar, Luik – staat stil bij de relevantie van de evaluatie van een project en Dirk Somers – architect, bureau Bovenbouw, Antwerpen – bij die van onze manier […]

Architectuur en politiek zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Al acht jaar wordt
de politiek in steen gehouwen: in België
rijst het ene gemeentehuis na het andere uit de grond. Nu er flink gedebatteerd wordt over federalisme en regionalisering, wordt de gemeente een houvast voor de burger, op schaal van de burger. De architecturale ingrepen die A+ uitkoos, verankeren deze huizen zo in de stad, dat de burger ze niet alleen ziet als een herkenbare manifestatie van de macht, maar ook als een toegankelijk onderdeel van het dagelijkse reilen en zeilen in een stad.

In de actieve carrière van een architect vind je misschien niet meer dan een of twee ideeën. De projecten lijken allemaal variaties op dat beperkt aantal ideeën. En de levensduur daarvan is in werkelijkheid heel kort. De levensduur van een project is eigenlijk te kort om een idee volledig of zelfs maar gedeeltelijk in zijn essentie uit te putten.” Dit vertrouwt Sofia von Ellrichshausen ons toe tijdens een voorbereidend gesprek voor haar lezing samen met Mauricio Pezo in het kader van de programmering A+ Architecture in Belgium/Bozar Architecture op 11 maart 2014.