Gelaagde pedagogie
Goffart Polomé Architectes - Czvek Rigby, Athénée Royal Paul Delvaux, antenne de Lauzelle, Louvain-la-Neuve
Binnen de orthogonale structuur van een leegstaand kantoorgebouw ontwerpt het team tussen Goffart Polomé Architectes en Czvek Rigby een flexibele secundaire school met gedifferentieerde pedagogische ruimtes. Met het ontwerp koppelt het team het interieur van de school aan het groene plein errond en weet het aan te takken op trage wegen en groenstructuren. Het schoolcomplex wordt een cruciale schakel in de buurt, die zichzelf wil transformeren tot een leefbare, ecologische en veilige omgeving.
Het project werd uit vier inzendingen als winnaar gekozen in een wedstrijd voor de uitbreiding van het Athénée Royal Paul Delvaux, georganiseerd door de Cellule architecture. De huidige campus in Louvain-la-Neuve bestaat uit meerdere rijhuizen en een losstaand gebouw in een residentiële wijk langs de Boulevard de Lauzelle, een belangrijke invalsweg. Daar staan ook enkele kantoorgebouwen, waarvan één leeg kwam te staan. Het vormde de ideale aanleiding om de campus uit te breiden. Gelegen op een ruim perceel langs de weg, is de site zichtbaar en bereikbaar voor verkeer. Door de aanleg van een kiss-and-ridezone rijdt minder verkeer de wijk in en wordt die veiliger.
De nieuwe school werkt als een poort voor de campus. Vanaf de parkeerzone leidt een wandel- en fietspad naar de andere schoolgebouwen. Ze wordt geflankeerd door een lichte luifelstructuur, die onderdak biedt aan fietsenstallingen en twee toegangen beschermt, naar het gebouw en de speelplaats. Tussen het gebouw en de tuin is een andere luifel geplaatst, met een buitentrap. Ze is zowel overdekte buitenruimte bij de speelplaats als een directe verbinding naar de klassen boven. Op beide verdiepen werkt de structuur als buitenklas.
Centraal op de begane grond grenst een grote polyvalente zaal aan de tuin. Beiden werken als verlenging van elkaar. Doordat een deel van de oorspronkelijke vloer op de eerste verdieping werd weggenomen zet de middenruimte zich door in heel het gebouw. De tuin is zo voelbaar op elk verdiep. Het atrium wordt overdekt door een nieuw sheddak, is daardoor groter dan de rest van het gebouw en baadt in het licht. Rond het middelpunt van het gebouw cirkelen banden van lokalen: beneden vooral grotere collectieve lokalen, maar ook ruimtes voor leerkrachten en directie, afgescheiden van de drukte. Boven bevindt zich het gros van de klaslokalen, rond de brede middenruimte die plaats geeft aan lessen en samenwerkingen. Het ontwerpteam biedt zo aan de school veel kansen om uit de hokjes van klassen te breken. Het past perfect bij de participatieve pedagogie die de school voorstaat.
Buiten de structuur heeft de school weinig overeenkomsten met het oorspronkelijke kantoorgebouw. De gevel is ingrijpend veranderd en zet in op de horizontale lijnen van de verdiepen: het gebouw wordt voortaan omhuld door een ritme van gelijke ramen, geaccentueerd door uitgesproken zonneluifels. Als aandenken aan de afgebroken baksteengevel wordt ter hoogte van de kolommen een bakstenen penant gebouwd. De gevel leest daarom als een inschuiving van schrijnwerk in een massief skelet. Het oorspronkelijke buitenschrijnwerk wordt binnen hergebruikt, als scheidingswanden tussen lokalen. Door de consequente toepassing van de houten invulwanden is ook intern de inschuiflogica erg duidelijk.
Dit project is leesbaar en respectvol voor de logische structuur. Door gerichte toevoegingen en weglatingen herleeft het ooit weinig spannende gebouw. Het ontwerpteam haalt zo het volle potentieel uit de site.
Lees ook
