A+293  Brussels Architecture Prize

Aan architectuurprijzen geen gebrek. Elke zichzelf respecterende stad of regio lijkt er een te hebben en ook vastgoedbeurzen, fabrikanten van bouwmaterialen of andere professionele organisaties sprongen de laatste jaren op de kar van de architectuurpromotie via een prijs.

Hoeveel waarde heeft een architectuurprijs vandaag dan nog en waar ligt precies zijn impact?

Precies deze vragen lagen op tafel toen op initiatief van het Brussel van het Brussels Gewest en in co-productie met Urban.Brussels en A+ Architecture in Belgium de eerste krijtlijnen voor de Brussels Architecture Prize werden uitgezet. Al snel stond vast dat deze prijs een hedendaagse productie moest belichten, voorbij de focus op één of meerdere laureaten. De prijs is bijgevolg meer een middel dan een doel op zich. En middel om een architectuurdebat verder aan te zwengelen zowel binnen de sector als naar een breed publiek toe. Een middel ook om dankzij dit debat nieuwe thema’s op de agenda te zetten, zo te wegen op het beleid en dit waar mogelijk bij te sturen. Een middel tenslotte om Brussel in de kijker te zetten als metropool waar zowel gevestigde waarden als jonge architecten voet aan de grond krijgen, als een laboratorium voor hedendaagse architectuur en stedenbouw en als inspirator voor een stedelijk beleid, ver buiten de regionale grenzen van het gewest.

Een prijs valt of staat met de geloofwaardigheid van zijn juryleden. Een wetenschappelijk comité stelde een jury samen die niet alleen volledig internationaal was maar ook de verschillende facetten van het architectuurspectrum vertegenwoordigde. Uit 175 inzendingen kozen de juryleden 31 genomineerde projecten en vier laureaten, een aanstormend talent voor de Young Pomising Architect Award en een emblematisch Brussels bureau voor de Lifetime Achievement Award. “I am very much impressed by the quantity and quality of the submitted projects” merkte Konstantinos Pantazis, vice-voorzitter van de jury op en dit werd meteen volmondig beaamd door de andere juryleden. Een qualiteit die werd toegschreven aan een rijke architectuurcultuur, uitstekend onderwijs en een vruchtbare voedingsbodem die gestimuleerd wordt door een kritisch beleid.

In dit nummer gaan we hier dieper op in. Alle genomineerde projecten komen met tekst en beeld aan bod.  Fotograaf Stijn Bollaert situeerde in foto-essay een selectie van de projecten in de soms verrassende, soms overweldigende context van het Brusselse stedelijke weefsel. De gevoerde debatten, die we afgelopen maanden organiseerden in samenwerking met het CIVA met beleidsmakers en de ontwerpers van de genomineerde projecten vinden hun neerslag in de thema’s die bij de projecten aan bod komen, maar ook in een analyse van het huidige architectuurbeleid in Brussel. “While it is of course satisfying that after decades as an architectural pariah, visitors from other European cities now look to the contemporary Brussels architecture scene with admiration and even envy,”, schrijft Colm Mac Aoidh, “it is important to resist the urge to become complacent. The continued success of any policy depends on an ability to take stock of both its limitations and strengths in order to reflect on how to improve it further.” Deze prijs hoopt een nieuwe stap te zetten in het proces van noodzakelijke zelfreflectie en de verdere evolutie van het beleid in functie van een dynamische architectuurcultuur.